Met grote verslagenheid hebben we vernomen dat Allard deze laatste wedstrijd niet meer heeft kunnen winnen….
Speler, (oprichtings)voorzitter, penningmeester, secretaris, jeugdvoorzitter, elftalleider, barman, kassamedewerker, vrijwilliger bij de Copa del Agatha en lid van de sponsor- en kascommissie… De vraag is niet zozeer welke functie wél, maar vooral welke functie Allard Kooijmans de voorbije zestig jaar niet heeft bekleed bij onze vereniging. Hij was in 1961 één van de mensen die zich hardmaakte voor een eigen voetbalclub in Sint Agatha en tot het allerlaatste moment was Allard als vrijwilliger en supporter nauw betrokken bij het wel en wee van VCA.
Allard (geboren in 1936) was zestig jaar geleden nauw betrokken bij de oprichting van VCA en als hij begon te vertellen over alle problemen die de St. Agathase pioniers in deze periode tegenkwamen, was het alsof je zelf teruggeworpen werd naar het zwart-witte beeld van de vroege jaren ’60. Over zijn actieve periode als voetballer zeggen de archieven niet zo heel veel, maar in verenigingsverband trapte Allard zijn eerste balletjes bij De Zwaluw in Oeffelt totdat hij met een andere groep enthousiastelingen door pastoor Peeters Weem werd uitgedaagd ook in St. Agatha een voetbalvereniging op te richten.
Mede door Allard’s inzet en enthousiasme werden alle obstakels overwonnen en konden aanvankelijk aan de Kerkenhuisweg en even later op het huidige trainingsveld de eerste wedstrijden in het geel-zwart gespeeld worden. Het mooie bij het vertellen van deze verhalen was dat Allard zichzelf nooit centraal stelde, maar de verdiensten altijd bij een ander neerlegde, al moet hij als jonge en eerste voorzitter hier toch een aanzienlijke rol gespeeld hebben. Helaas kunnen we het de mede-oprichters niet meer navragen….
Tot 1981 bekleedde Allard vele verschillende (bestuurs)functies bij VCA die hij ook nog eens combineerde met een druk gezinsleven met 6 kinderen, een eigen café (Lombok), zijn werk bij bakkerij Roggy en zijn 2e passie: het maken van muziek bij fanfare H. Agatha. Voor al deze verdiensten werd Allard in deze jaren benoemd tot erevoorzitter van VCA, waarna hij op de achtergrond nog steeds actief bleef en tijdens elk jubileum weer op de voorgrond trad om alle (oud-)leden zoveel mogelijk te betrekken bij de viering hiervan.
De beslissing om op zaterdag (in Gelderland) te gaan voetballen in 2011, deed Allard verdriet: de gezelligheid van de derby’s verdween, die van het entreehok ook, daarnaast kwamen er ook nog al wat lichamelijk ongemakken bij hem en zijn vrouw Elly om de hoek kijken in deze jaren. Allard belandde in de rolstoel en Elly overleed tot zijn grote verdriet. Na deze 7 “magere” jaren deed het hem dan ook veel deugd dat de leden besloten om het eerste elftal weer op zondag in Brabant en Limburg te laten spelen. Met veel elan pakte hij het heffen van de entree weer op, met de bouw van een rolstoelvriendelijk en weersbestendig mobiel entreehok tot gevolg. Dit maakte het mogelijk dat Allard als één van de oudste vrijwilligers actief kon blijven.
Toen Allard afgelopen jaar geconfronteerd werd met de terugkeer van zijn eerdere ziekte, pakte hij ook deze strijd weer op, maar ondertussen bleef hij zoveel mogelijk mfa “de Agaat” bezoeken voor zowel fanfare als VCA, ondanks het feit dat hij al vele jaren in Cuijk woonde. Zijn lichaam kon de afgelopen weken helaas geen gelijke tred houden met zijn wil om te blijven leven en afgelopen nacht is hij ons helaas ontvallen.
Allard, met jou verliezen we een man voor wie het dorpsleven altijd centraal stond en waaraan St. Agatha en wij als voetbalvereniging ontzettend veel te danken hebben. Rust zacht! Bestuur en leden van VCA wensen de familie veel sterkte en steun toe in deze zware tijd.